PERSBERICHT
Fraude, zelfverrijking en geflopte prestigeprojecten kostten de afgelopen twintig jaar ruim drie miljard euro. Sinds 2009 verloren corporaties meer dan vier miljard op hun investeringen. Met de verzelfstandiging verloor de overheid haar grip op de sector, maar de belastingbetaler draagt de risico’s, want de overheid staat garant voor de steeds onbeheersbaarder wordende corporatieschuld. Die is inmiddels opgelopen van 60 miljard in 2006 tot bijna 90 miljard in 2012, een zevende van het bruto binnenlands product. Zo legt de overheid een topzware hypotheek op de toekomst van de volkshuisvesting.
De parlementaire enquête die in april van start ging, zoekt naar aanleiding van tientallen misstanden bij corporaties naar schuldigen. Maar onderzoek van De Groene Amsterdammer toont aan dat corporaties, overheid en toezichthouders elkaar al twintig jaar gevangen houden in een failliet systeem dat riskante investeringen aanmoedigt en schulden stimuleert. De overheid bood corporaties bovendien alle ruimte om ongehinderd voor vele miljarden aan schulden te stapelen.
Twaalf opeenvolgende bewindslieden gebruikten de corporaties als financiële melkkoe om de overheidsbegroting op orde te brengen, dure (koop)huizen te bouwen, of wijken op te knappen. De verhuurderheffing van Minister Blok is slechts een nieuwe ronde in deze vermogensstrijd. Beleid zwalkte alle kanten op en over de fundamenten van het systeem kon altijd onderhandeld worden.
Uit gesprekken met ruim honderd betrokkenen, archiefonderzoek en een financiële analyse reconstrueert De Groene Amsterdammer een ontluisterend beeld van de wijze waarop woningcorporaties twintig jaar lang onafhankelijk toezicht tegenhielden, afbakening van hun takenpakket frustreerden en hun geld roekeloos beheerden waardoor miljarden verdampten. Drie toezichthoudende instanties, vijf visitatiebureaus, tweeduizend commissarissen en een scala aan codes en commissies konden dit gedrag niet voorkomen en moedigden dit soms zelfs aan.
